صبح که از خواب پا میشم میشاشم تو ذهنم
((ای عشق همه بهانه از توست ))
هزارویک شب سهراب هم که باشی
مهرگیات نخواهم شد.
آی!
یکی به دادم برسه
دارم ملافه ذهنمو خیس میکنم.
چقدر بلند می افتم
استغفرواستفراغ.
اغم گرفته
ومرگ هنوز گوشاش سرخ نشده.
دارم زندگی رو تونفسهام چرت میزنم
بسه دیگه چرت وپرت!
پرت نشی نفله!
دل تودلم نیست
هرچی هست تواین دل هرزه گردمه!
عبورازبالاسر خدا که ممنوع نیست؟!
آخه من دیگه اون بچه چهارسال پیش نیستم
حالا دیگه چهل سالمه!!!
کی گفته که شاش و شیشه هردو از یه خونواده اند وازاهالی توازن شیشلیک.
شیشدرتونبندن بدبخت!
انزجارخودش چهار تا در داره
به زجرکشیدنش نمی ارزه.
خبردار وایستا بینم بچه!
می خوام بشاشم.
آی!
تراوشات ذهنم.
توچهار سوق انتظار هم که بشاشی
برات نون نمیشه.
پس راحت باش
بشاش توذهنت
((ای عشق همه بهانه از توست))